บทนี้เดิมเขียนด้วยภาษาฮีบรู แบ่งออกเป็น 53 วรรคตั้งแต่ศตวรรษที่ 16

พยานต้นฉบับ

บางต้นฉบับในยุคต้นที่มีข้อความของบทนี้เป็นภาษาฮีบรูเป็น Masoretic Text ได้แก่ Codex Cairensis (ค.ศ. 895), Aleppo Codex (ศตวรรษที่ 10) and Codex Leningradensis (ค.ศ. 1008)[6]

ต้นฉบับโบราณที่หลงเหลืออยู่ของคำแปลเป็นภาษากรีกคอยนีที่รู้จักในชื่อเซปทัวจินต์ (ทำขึ้นในช่วงไม่กี่ศตวรรษสุดท้ายก่อนคริสตกาล) ได้แก่ Codex Vaticanus (B; G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} B; ศตวรรษที่ 4) และ Codex Alexandrinus (A; G {\displaystyle {\mathfrak {G}}} A; ศตวรรษที่ 5)[7][lower-alpha 1] ช่วงกลางของบทที่ 2 ของ 1 พงศ์กษัตริย์ (3 Reigns 2) เซปทัวจินต์ของ Codex Vaticanus มีส่วนเพิ่มเติมขนาดยาว 2 ส่วนเรียกว่า "ส่วนเพิ่มเติม 1 และ 2":

การอ้างอิงในพันธสัญญาเดิม

• 1 พงศ์กษัตริย์ 2:1-9: สดุดี 37:1 -40[10]
• 1 พงศ์กษัตริย์ 2:10-12: 1 พงศาวดาร 29:26-30[10]